Schermtijd: mijn eerlijke take

Hot take: ik laat mijn kind TV kijken. En ja, soms meer dan de aanbevolen 30 minuten.

Sue me.

De dogma's

Iedereen heeft een mening over schermtijd:

En ik snap het. Screens zijn verslavend. Kids brains zijn kwetsbaar. Bla bla.

De realiteit

Soms moet je gewoon. Je hebt een call. Je moet eten koken. Je bent moe. Ze is chaotisch.

En dan? Bluey aan. 20 minuten rust.

Voel ik me schuldig? Soms.

Ga ik het blijven doen? Ja.

Mijn regels (soort van)

1. Context matters

2. Kwaliteit > Kwantiteit

3. Samen > Solo

Als we samen TV kijken en ik reageer op wat er gebeurt, is het anders dan haar alleen voor een screen zetten.

4. Maak het niet standaard

Sommige dagen: 0 minuten screen.

Zieke dagen: 2 uur Frozen.

Gemiddelde? Waarschijnlijk 45 min/dag.

Wat ik NIET doe

❌iPad als standaard babysitter

❌TV tijdens elke maaltijd

❌Screen time om emoties te reguleren ("je bent verdrietig, hier is iPad")

❌Ongelimiteerd YouTube

Wat ik WEL doe

✅Bluey/Sesamstraat als ik echt iets moet doen

✅Facetime met oma telt niet als "screen time" (fight me)

✅Educatieve apps (Khan Academy Kids is actually good)

✅Samen films kijken als quality time

De nuance

Schermtijd is niet zwart-wit. Het is niet "screens = slecht" of "screens = fine whatever".

Het is:

Mijn kind:

En kijkt ook TV.

Hot take: Dat kan allebei.

Advies? Soort van

Elke familie is anders. Elke kind is anders.

De WHO-richtlijnen zijn gebaseerd op gemiddelden. Jij kent je kind.

Zolang je:

Dan ben je bezig. Dat is genoeg.

En als je je schuldig voelt omdat ze vandaag 2 uur TV heeft gekeken?

Tomorrow is another day.

*Tim*